Ben jij écht jezelf in de liefde?

❤️ Ben jij écht jezelf in de liefde?

Voel je je helemaal ontspannen bij je partner?
Voel je je vrij om alles te zeggen en te delen?
Mogen jouw mooie én minder mooie kanten er zijn?

Het klinkt zo logisch: een liefdesrelatie als veilige haven. Maar in de praktijk zie ik regelmatig dat koppels veel aan de oppervlakte blijven. Ze delen hun diepere emoties niet met elkaar, maar wel met vrienden of familie. Gesprekken blijven hangen in dagelijkse beslommeringen en de Gezins BV.

Wanneer ik individueel met de partners praat, valt het me op hoe vaak ze aannames doen over elkaar. "Ik denk dat zij dit vindt." "Hij zou dat vast niet begrijpen." Maar als ik doorvraag, blijken veel van deze aannames nooit écht besproken. Waarom niet? Soms omdat het te spannend is. Soms omdat ze simpelweg niet gewend zijn (lees: geleerd hebben) om dieper te gaan.

Pas als ik ze dit soort vragen stel, beseffen ze hoe oppervlakkig hun gesprekken vaak zijn. Ze praten wel, maar vaak in de vorm van kritiek, verwijten of verdediging. Er is weinig ruimte voor kwetsbaarheid. Het draait dan vooral om wat je niet wilt, in plaats van wat je wél verlangt.

Maar als jij je diepste zorgen, angsten of dromen niet deelt, hoe weet je dan of jullie nog op hetzelfde spoor zitten? Of deze versie van jou nog past bij de versie van je partner?

Probeer dit eens:
👉 Neem vandaag even tijd voor jezelf en vraag je af: "Wanneer voel ik me het meest mezelf? En wanneer niet?"
👉 Wat houdt me tegen om mijn diepere gevoelens te delen?
👉 Als ik ze zou delen, wat moet mijn partner dan van mij weten? En omgekeerd: wat wil ik van mijn partner weten?
👉 Durf het gesprek aan te gaan. Niet als verwijt, maar als uitnodiging.

Dit zijn geen gemakkelijke gesprekken. Maar dit zijn wel de gesprekken waarin echte verbinding ontstaat. ❤️