Ik voel me de emotionele projectmanager van onze relatie!

❤️ Ik voel me de emotionele projectmanager van onze relatie!


Een uitspraak die een cliënte deze week deed. Ik vond het treffend verwoord. Ik denk dat veel mensen zich er in herkennen. Je sleurt en je trekt om de relatie op de agenda te krijgen.

Ze legt uit: "Ik regel en initieer onze gesprekken". "Ik zorg dat we ‘werken aan ONS’. "Ik lees boeken, stuur podcasts door". "Ik ben gewoon altijd degene die begint en ik ben het spuugzat!!"

Ze doet alles wat in haar vermogen ligt om de relatie, en wat erin knelt, te bespreken, maar ze is zich er pijnlijk bewust van geworden dat ze dat in haar eentje niet kan. Hij pakt de handschoen niet op. Een pijnlijke constatering.

In het gesprek bespreken we haar angsten. Ze geeft aan: "Als ik stop met trekken… wat blijft er dan over?" "Ik ben zo gewend geraakt aan vechten voor de relatie dat ik niet meer weet hoe het is om te ontvangen."

Haar man wil niet in relatietherapie en daarom zit ze hier alleen. Om voor zichzelf een aantal zaken op een rij te krijgen. Te kijken waar zij staat. "Ik wil eerlijk zijn naar mezelf, en mijn gesprekken met jou helpen mij om te ordenen, om anders naar dingen te kijken, om handvatten te krijgen hoe ik het beste met deze situatie kan omgaan.

Je kwetsbaar opstellen is niet makkelijk. En als je al een tijd in een pittig patroon samen zit, dan is dat nog lastiger.

Het begint bij eerlijke vragen stellen aan jezelf, zoals: "Wat is de reden dat ik het zo moeilijk kan loslaten?" "Wat heb ik nodig?" "Waar liggen mijn emotionele behoeften?"

Als de gesprekken veiliger en meer verbonden zijn, kun je naar de diepgang samen. En dan pas kan er, langzaamaan, een ander patroon komen. ❤️